ساخت ابزار «نظرات تازه» برای بلاگر

بلاگر (Blogger) در حال حاضر فاقد ابزار (Gadget) پیش فرض برای نمایش نظرات و دیدگاه‌های تازه، جدید یا اخیر وبلاگ (Recent Comments) می‌باشد. می‌توانید با جستجو در وب، ابزارهایی در این رابطه پیدا کنید و مورد استفاده قرار دهید. همچنین از ابزار پیشنهادی توسط بلاگر که توسط Blogger Buster ساخته شده است، استفاده کنید. ولی روش بهتری هم وجود دارد که کاملاً با زبان فارسی و نویسه‌های راست به چپ سازگاری دارد. آن هم استفاده از روش ساخت بخش نظرات تازه با استفاده از ابزار خبرخوان (Feed) است. مراحل ساخت ابزار فوق به شرح زیر است:

۱. آدرس لینک فید نظرات وبلاگ خود را بدست آورید. آدرس فوق (از نوع Atom) به شکل زیر است:

http://YourBlogName.blogspot.com/feeds/comments/default

مثلاً در مورد وبلاگ من به صورت زیر است:

http://farhangnaameh.blogspot.com/feeds/comments/default

این آدرس را کپی کرده و یا در جایی (مثلاً یک فایل متنی) ذخیره کنید. چون برای مراحل بعدی کار لازم است.

۲. به بخش طرح --> عناصر صفحه --> افزودن یک ابزار مراجعه کنید:

۳. بعد از انتخاب «افزودن یک ابزار»، از لیست ابزارهای ارائه شده، ابزار عناوین خبری (Feed) را انتخاب کنید:

۴. بعد از انتخاب عناوین خبری (Feed)، آدرس فید نظرات وبلاگ خود را در کادر آدرس اینترنتی عناوین خبری وارد کنید و گزینه ادامه را انتخاب و کلیک کنید:


۵. بعد از انجام مرحله بالا، به مرحله دوم بخش پیکربندی عناوین خیری خواهید رفت. در این بخش می‌توانید نام ابزار را انتخاب کنید. برای نمونه من نام را نظرات تازه (Recent Comments) انتخاب کرده‌ام. موارد دیگر انتخاب شامل: تعداد نظرات قابل نمایش (به عبارت بهتر تعداد فید یا موارد قابل نمایش)، انتخاب تاریخ نظرات و اینکه نظرات در صفحه جدید باز شوند یا در صفحه فعلی. خودتان موارد و گزینه‌های مختلف را با توجه به سلیقه، نیاز و طراحی خود و وبلاگتان انتخاب کنید. پنچره پیش نمایش (Preview) به شما در این رابطه کمک خواهد کرد:


۶. سپس می‌توانید نتیجه کار خود را با انتخاب گزینه «مشاهده وبلاگ» ببینید و چیدمان و نحوه چینش ابزار فوق را خودتان انتخاب کنید:


از همین روش می‌توانید برای ساخت ابزار و بخش پیام‌ها/نوشته‌های تازه (Recent Posts) استفاده کنید. آدرس فید پیام‌ها به صورت زیر می‌باشد:

http://YourBlogName.blogspot.com/feeds/posts/default

مثلاً در مورد وبلاگ من به صورت زیر است:

http://farhangnaameh.blogspot.com/feeds/posts/default

جامه خاص سلطان محمود!

از بهر روز عيد، سلطان محمود خلعت هرکس تعيين می‌کرد. چون به طلحک رسيد، گفت: «پالانی بياوريد و به او دهند». چنان کردند.
چون مردم خلعت پوشيدند، طلحک آن پالان به دوش گرفت و به مجلس سلطان آمد، گفت: «ای بزرگان! عنايت سلطان از اينجا در حق بنده معلوم کنيد که شما همه را خلعت از خزانه فرمود دادن، اما به من لباس خاص خود را داد».

منبع:
کلیات عبید زاکانی

برچسب در بلاگر

این نوشته به نوعی تکمیل کننده مطلب قبلیم در مورد برچسب است. همانطوری که قبلاً گفتم، در حال حاضر بلاگر (Blogger) برچسب و دسته بندی را در قالب امکانی به نام Label گنجانده است. بعضی از وبلاگ نویسان فقط چند برچسب عمومی را انتخاب کرده و از روش دسته بندی (Category) استفاده می‌کنند. این روش، روش بدی نیست و از بعضی جهات هم خوب است، مثلاً یکی از مزایای آن مدیریت آسانتر نوشته‌ها/پیام‌های (Post) وبلاگ است. ولی به هر چهت به نوعی عدم استفاده از امکاناتی است که بلاگر در اختیار ما قرار داده است.

بلاگر امکان استفاده از ۲۰۰۰ برچسب منحصر به فرد و غیرتکراری (Unique) را برای یک وبلاگ فراهم آورده است (در اینجا این تعداد ۵۰۰۰ ذکر شده است). همچین شما می‌توانید برای هر پیام خود تا ۲۰ برچسب منحصر به فرد/تک (Unique Label) را به کار ببرید (در همان منابع اشاره شده است).


روشی که خود من انتخاب کرده‌ام، استفاده همزمان به صورت روش دسته بندی (Category) و روش برچسب/تگ (Tag) است. شما می‌توانید چند موضوع عمومی را برای نوشته‌های خود انتخاب کنید. به عنوان نمونه: اجتماعی، سیاسی، مذهبی، ادبی، فرهنگی، هنر، تاریخ، ورزش، طنز، دانش، کامپیوتر و ... بعد از این برچسب‌ها برای دسته بندی موضوعی نوشته‌های وبلاگ خود استفاده کنید. یعنی مثلاً مطلبی را که درباره یک نرم افزار کامپیوتری است، را در دسته کامپیوتر قرار دهید. در عین حال بقیه برچسب‌ها را هم به کار ببرید. یعنی مثلاً نام نرم افزار، کاربرد آن، نوع نرم افزار و هر برچسب دیگری که حکم کلمه کلیدی (Keyword) را برای نوشته شما دارد.

بعد خودتان می‌توانید با استفاده از ابزارک (Gadget/Widget) خود بلاگر یعنی ابزارک لیست پیوند (Link List) برای خودتان یک بخش دسته بندی موضوعی درست کنید. بعد از انتخاب ابزار فوق و اضافه کردن آن به وبلاگتان، کافیست که به عنوان لینک، لینک برچسب را مورد استفاده قرار دهید. به عنوان نمونه مثلاً من یک دسته به نام Software ایجاد کرده‌ام و نام برچسب هم همان است:

http://myblogger.blogspot.com/search/label/Software

آدرس لینک همه دسته‌ها را از بخش و ابزارک برچسب‌ها به همین روش پیدا کرده و به لیست پیوند که ما از آن به عنوان دسته بندی موضوعی استفاده می‌کنیم، اضافه کنید. می‌توانید این روش را در وبلاگم مشاهده کنید. می‌بینید که هم دسته بندی موضوعی برای مطالب وجود دارد و هم لیست کلیه برچسب‌های به کار رفته در وبلاگ نمایش داده شده است. با این روش هم دسته بندی نوشته‌ها و پیام‌های وبلاگ آسان می‌شود و هم استفاده خوبی از برچسب‌ها صورت گرفته است. البته باید دقت کرد که همانطوری که قبلاً گفتم هم تعداد دسته‌ها و هم تعداد برچسب‌ها باید نرمال و کاملاً مرتبط انتخاب شوند تا کیفیت وبلاگ شما حفظ شود.

رعایت حق کپی رایت «قهوه تلخ» مهران مدیری، احترام به خاطراتی است که او در طول این سال‌ها با کارهایش برایمان به ارمغان آورده است

آخ جان! سریال جدید مهران مدیری هم به بازار آمد، ببینم چه جوری میشه مفتکی گیرش بیارم و نگاهش کنم... این عبارت آغازین این نوشته، طرز فکری است که در ذهن بخش بزرگی از جامعه ما وجود دارد و نمی‌توان آن را انکار نمود. این مسئله در بین سطوح مختلف جامعه و اقشار گوناگون آن دیده می‌شود. دلیل آن هم مسائل مختلفی است: نبود قانون قوی در حمایت از حقوق مولفان، ضعف فرهنگی، عادت کردن به رفتارهای نادرست، توجیه کار غلط، اینکه همیشه راهی برای دور زدن وجود دارد و ... اما قهوه تلخ مهران مدیری فرصتی است برای رعایت حق و حقوق دیگران. فردی که کارهایش برای نسل‌های مختلفی از جامعه ایران خاطره انگیز بوده است. چه شب‌های بسیاری از طریق تلویزیون به تماشای آثار او مشغول شده‌ایم و از کارهای او و هنرمندی خودش و بازیگران آثارش لذت برده‌ایم. خرید و رعایت حق کپی رایت در مورد تازه‌ترین کار او یعنی «قهوه تلخ» به نوعی احترام به او، احترام به خودمان و تلاش در جهت رشد و فرهنگ سازی جامعه است. اگر نخواستید این اثر او را خریداری کنید، خوب نخرید. ولی اگر از طرق مختلف کار جدید او را دیدید و مورد پسند شما واقع شد، برای خرید آن اقدام کنید. هزینه برای هنر، هنرمندان و آثارشان، سرمایه گذاری برای فرهنگ، رشد و پیشرفت یک جامعه است.

دکمه‌های اشتراک گذاری/نشانه گذاری AddThis و AddToAny

یکی از روش‌هایی که به خوانده و دیده شدن نوشته‌ها و محتوای تولید شده توسط یک وبلاگ نویس و یا یک مدیر وب سایت کمک می‌کند، استفاده از دکمه‌های اشتراک گذاری/نشانه گذاری و دکمه‌های ارسال محتوا به شبکه‌های اجتماعی مانند فیس بوک (Facebook) و یا شبکه‌های اشتراک گذاری/نشانه گذاری اجتماعی (Social Bookmarking) مانند دیگ (Digg)، رددایت (Reddit)، دلیشز/خوشمزه (Delicious) و مدل‌های فارسی زبان این شبکه‌ها مانند بالاترین، دنباله و سبزلینک، به شما این امکان را می‌دهد که افراد بیشتری با وبلاگ و یا وب سایت شما و همچنین کار شما آشنا شوند.

کد دکمه‌های ارسال و اشتراک گذاری را می‌توان از وب سایت‌های هر کدام از این شبکه‌ها و وب سایت‌ها تهیه کرده و مورد استفاده قرار داد.

اما روش بهتر استفاده از ابزارهایی است که امکان ارسال نوشته و محتوا را به اکثر این شبکه‌ها را با یک دکمه فراهم کنند. دو ابزار معروف، کاربردی و شناخته شده برای این کار دکمه‌های AddThis و AddToAny هستند. این دو دکمه می‌توانند مطلب شما را به شبکه‌های بسیاری ارسال کنند و علاوه بر آن قابلیت‌ها و امکانات دیگری چون ارسال مطلب به ایمیل، چاپ مطلب و ... هم دارند. همچنین امکان تنظیم و سفارشی شدن (Customization) هم وجود دارد. یعنی می‌توانید شکل دکمه، اینکه با کلیک فعال شود و یا با نشانه‌گر موس، تعداد سرویس‌ها، اولویت بندی سرویس‌ها و ... را تنظیم کنید.

این دو دکمه به نوعی دو ابزار مشابه و رقیب یکدیگر هستند و شما بستگی به سلیقه خودتان و بعد از آزمایش، امتحان و بررسی هر کدام، می‌توانید انتخاب کنید که از AddThis استفاده کنید و یا AddToAny را به کار ببرید. مثلاً خود من در حال حاضر از هر دو دکمه استفاده می‌کنم.

بعد از دریافت کد دکمه، می‌توانید آن را در قالب/الگو وبلاگ (Template) کپی کرده و بعد از ذخیره کردن قالب ویرایش شده، دکمه برای همه پیام‌های وبلاگ شما (Post) فعال خواهد شد. چینش، نحوه قرار دادن و مکان دکمه بستگی به سلیقه شخصی شما و طراحی وبلاگ یا وب سایت دارد. اگر به میزان کافی با ویرایش قالب وبلاگ، HTML، طراحی صفحات وب، CSS و ... آشنا باشید، کمک بسیار خوبی خواهد بود. البته نیازی به نگرانی نیست، چون همیشه آموزش و راهنمایی لازم توسط سازندگان و طراحان چنین ابزارهایی در خود وب سایت‌هایشان در قالب بخش راهنما (Help)، مستندات (Documents)، پشتیبانی (Support) و یا FAQ به کاربران ارائه می‌شود.

البته روش دیگر هم نصب و استفاده به صورت ابزارک (Gadget/Widget) است که در خود وب سایت هر دو دکمه شرح داده شده است. در این روش دکمه در قسمت ستون Sidebar وبلاگ یا وب سایت قرار می‌گیرد.

در حال حاضر متأسفانه این دو دکمه، وب سایت‌های بالاترین و دنباله را به صورت پیش فرض در لیست سرویس‌های خود ندارند و باید شما خودتان به صورت سفارشی این دو وب سایت را اضافه کنید. امیدوارم مسئولان هر دو وب سایت بالاترین و دنباله در این رابطه با طراحان و کدنویسان این دو دکمه برای اضافه کردن امکان ارسال به بالاترین و دنباله و قرار دادن این دو در لیست سرویس‌ها، مکاتبه و تماس بگیرند. حتی سایر دوستان فعال در زمینه وب هم می‌توانند در این زمینه فعالیت کنند.

اگر از AddThis و AddToAny خوشتان نیامد، می‌توانید از مجموعه دکمه‌های اشتراک گذاری/نشانه گذاری وبلاگ وب 3 استفاده کنید که دکمه‌های بالاترین و دنباله را هم دارد و برای نیاز وب فارسی و ایرانی طراحی شده‌اند.

مدیریت بخش نظرات (Comments) وبلاگ: چه روشی را در پیش بگیریم؟

بخش نظرات/دیدگاههای (comments) وبلاگ شما یکی از بخش‌های اساسی و تعیین کننده کار شما است. نظرات و دیدگاههای نوشته شده برای پیام‌های شما در حکم نوعی سرمایه هستند. به خصوص هنگامی که این نظرات به نوعی در تکمیل نوشته شما و یا موارد انتقادی و نکات جدید باشند. امانکته مهم مسئله مدیریت این بخش از وبلاگ می‌باشد. در این نوشته به صورت خلاصه و در قالب چند توصیه به بررسی این مسئله می‌پردازم:

- بخش نظارت و کنترل نظرات وبلاگ را فعال کنید، یعنی نظرات باید توسط شما بررسی شوند. چون هم تمام نظرات نوشته شده را می‌بینید و می‌خوانید و هم از نوشته شدن نظرات بی ربط، توهین آمیز و اسپم (هرزنامه) جلوگیری خواهد شد. بسته به نوع سیستم و سرویس دهنده وبلاگی که در اختیار دارید، ممکن است کنترل محدود و یا گسترده باشد. مثلاً در حال حاضر در بلاگر (Blogger) این امکان به انتشار نظر، پاک کردن نظر ومعرفی نظر به عنوان اسپم محدود شده است.

- سیاست (policy) خود را در قبال بخش نظرات مشخص کنید. بلاگر (Blogger) این امکان را فراهم آورده است که پیامی برای بخش نظرات بنویسید تا در هنگام نظر نوشتن نمایش داده شود. می‌توانید در این پیام قوانینی برای بخش نظرات خود در نظر بگیرید و مشخص کنید که به چه نظراتی اجازه انتشار خواهید داد و چه نظراتی را حذف و یا به عنوان اسپم در نظر خواهید گرفت.

- اگر سیستم وبلاگ نویسی شما مجهز به قابلیت ویرایش نظرات است، می‌توانید از آن برای نظرهایی استفاده کنید که بخش‌هایی از آن‌ها نامناسب بود ولی در حالت کلی با حذف و یا عدم نمایش آن بخش‌ها، این نظرات قابل انتشار و نمایش هستند.

- انتقادپذیر باشید! اگر فقط انتظار داشته باشید که همه از نوشته‌ها و پیام‌های شما تعریف، به به و چَه چَه کنند و پاسخگوی نظرات انتقادی نباشید و یا این نظرات را حذف کنید، مطمئن باشید که به مرور زمان با ریزش مخاطب مواجه خواهید شد.

- پاسخگویی یک اصل اساسی در سیستم و بخش نظرات است. البته این به این معنی نیست که پاسخ برای همه نظرات واجب و لازم است. البته اگر وبلاگ نویسی بتواند پاسخگوی همه نظرات نوشته شده باشد، واقعاً عالی خواهد بود. اما اگر نمی‌توانید، باید حداقل برای نظراتی که چیزی برای ارائه دارند، وقت گذاشته و پاسخی مناسب بنویسید. چون حکم گفتگو را دارند و در ضمن این احترام و ارزشی است که شما برای خواننده وبلاگ خود، شخص خودتان، نوشته و وبلاگتان قائل شده‌اید.

- اگر شما به عنوان خواننده یک وبلاگ خود وبلاگ نویس هستید و یا مدیر و صاحب یک وب سایت هستید، بهتر است هنگام نوشتن نظر، آدرس وبلاگ یا وب سایت خود را هم بنویسید.

- نظرات خصوصی دیگران را به هیچ وجه در معرض دید عموم قرار ندهید. می‌توانید به اینگونه نظرات که معمولاً با ذکر آدرس ایمیل هستند و درخواست‌های شخصی مطرح کرده‌اند، از طریق همان ایمیل پاسخ دهید.

- چه خواننده و چه وبلاگ نویس در قبال نظرات و پاسخ‌هایی که می‌نویسند، تعهد داشته و باید جوابگو باشند.

- نوشتن نظرات بی ربط، تکرار یک نظر به صورت عمدی و نظراتی از این دست، کار نادرست و ناپسندی است.

- می‌توانید برای مدیریت و کنترل بخش نظرات وبلاگ خود از وب سایت‌ها و نرم افزارهای مدیریت نظرات و سیستم نظرات استفاده کنید. از جمله این سیستم‌ها می‌توان به DISQUS و IntenseDebate اشاره کرد. هر دو سیستم قابلیت‌های فراوانی داشته و امکاناتی خوبی را برای مدیریت بخش نظرات در اختیار شما قرار می‌دهند. نحوه استفاده هم به این صورت است که بعد از ثبت نام در این وب سایت‌ها، امکان استفاده از سیستم جدید نظرات فراهم شده و این سیستم جایگزین سیستم پیش فرض و داخلی سرویس مورد استفاده شما می‌شود. توضیحات کامل و مفصل در هر دو وب سایت نوشته شده است و راهنمایی‌ها و آموزش لازم هم در نظر گرفته شده است.

در پایان باید گفت که غافل شدن از نظرات نوشته شده، رها کردن بخش نظرات وبلاگ و عدم مدیریت و نظارت آن، یک آسیب جدی به وبلاگ و کار شما خواهد بود.

ظلم

آورده‌اند که انوشيروان را در شکارگاهی، صيد کباب کردند و نمک نبود. فردی به روستا رفت تا نمک آرد.
انوشيروان گفت: «پول نمک را بپرداز تا رسم داد و ستد رعايت شود.»
گفتند: «اين مقدار نمک ارزشی ندارد تا پول آن پرداخت شود.»
گفت: «بنياد ظلم در جهان اول اندکی بود، هرکس چيزی بر آن بيفزود تا به نهايت رسيد.»

منبع:
گلستان سعدی

در هنگام فارسی نوشتن از «...» استفاده کنیم و یا از "..."؟

در نگارش فارسی، در نشانه گذاری (Punctuation) برای نقل قول مستقیم و مشخص کردن اصطلاحات و بعضی از نام‌ها و یا تأکید بر آن‌ها باید از گبومه («») استفاده کرد. گاهی هم دیده می‌شود که در بعضی از نوشته‌ها (به خصوص در وب) از نشانه "..." استفاده می‌شود. باید گفت که علامت نقل قول "..." برای الفبای لاتین (از جمله انگلیسی) کاربرد دارد و کاملاً با الفباها و خطوط مشتق شده از لاتین هماهنگی دارد. استفاده از آن برای نگارش فارسی زیاد جالب و درست به نظر نمی‌رسد و در کتاب‌های دستور و آیین نگارش فارسی هم بر استفاده از «...» یا همان گیومه تأکید شده است.
برای استفاده از گیومه در هنگام تایپ فارسی کافیست از SHIFT +K برای نوشتن و تایپ « و SHIFT + L برای نوشتن و تایپ » استفاده کنید.

نمونه:

نقل قول مستقیم: مرد گفت: «امروز به مسافرت خواهم رفت.»
مشخص کردن نام یا اصطلاح: یکی از آثار شاخص ادبیات ایران «گلستان سعدی» است.

برچسب در وب: نکاتی برای وبلاگ نویسان، تولیدکنندگان محتوا و کاربران شبکه‌های اشتراک گذاری مانند بالاترین و دنباله

برچسب (label/tag) یکی از مواردی است که در بایگانی کردن (آرشیو) و دسته بندی مطالب، نوشته‌ها و محتوایی که شما در وب تهیه می‌کنید، به شما کمک خواهد کرد. همچنین از دیگر مزایای آن کمک برای جستجوی آسان‌تر و سریع در آینده و همچنین پیدا کردن مواردی است که با هم مرتبط بوده و شاید شما به همه آن‌ها نیاز داشته باشید. در این نوشته به چند نکته درباره برچسب و برچسب گذاری در فضای وب می‌پردازم:

اصول کلی برچسب گذاری:

برچسب باید به نوعی توصیف کننده محتوایی باشد که شما در اختیار دارید. این محتوا می‌تواند یک متن، تصویر، فیلم، صدا و یا ترکیبی از همه این موارد یا موارد دیگر باشد. به عبارت دیگر برچسب شامل کلمات کلیدی است که اطلاعات مفید و مختصری درباره محتوا ارائه دهد. مثلاً اگر فردی تصویری از یک طوطی در اختیار دارد، می‌تواند برچسب‌های زیر را برای این تصویر انتخاب کند و به کار ببرد:
طوطی، پرنده، پرندگان، حیوانات، جانوران
و در صورتی که نام این گونه از طوطی، محل جغرافیایی زندگی و اطلاعات علمی دیگری از این پرنده را در اختیار داشته باشد، بهتر است و در خیلی موارد واجب است که این اطلاعات هم به عنوان برچسب مورد استفاده قرار گیرند. چون این کار باعث می‌شود که برچسب‌های شما از حالت کلی خارج شوند و اگر شما مثلاً یک مقاله یا متن علمی درباره طوطی نوشته باشید، برای دیده شدن و خوانده شدن نوشته شما کمک خوبی خواهد بود. چون کاربران بیشتری از طریق موتورهای جستجو نوشته شما را پیدا می‌کنند و به آن دسترسی خواهند داشت.
حالا همین روش را می‌توان برای موضوعات گوناگون تعمیم داد. مثلاً یک کلیپ تصویری از یک گروه موسیقی را به روش زیر می‌توان برچسب گذاری کرد:
نام گروه موسیفی، نام آهنگ، نام آلبوم، سبک موسیقی (genre)، اگر کنسرت یا فستیوال بوده است نام آن ذکر شود، تاریخ اجرا و ...
همانطوری که می‌بینید موارد کلی و جزئیاتی که محتوا را به خوبی دسته بندی کند، ذکر شده است و این دیگر به انتخاب شما بستگی دارد که چگونه می‌خواهید کار دسته بندی را انجام می‌دهید. کلی، جزئی و یا ترکیبی از هر دو روش.
برچسب می‌تواند موضوع کلی محتوا هم باشد. مثلاً فرهنگی یا پزشکی بودن موضوع مورد بحث. البته انتخاب این نوع از برچسب بستگی به سیستم مورد استفاده شما (مثلاً سرویس دهنده وبلاگ) و سلیقه شخصی دارد.
همچنین موارد چون برچسب گذاری جغرافیایی و مکانی: یعنی ذکر نام کشور، استان، منطقه و یا ایالت، شهر و جزئیاتی در همین رابطه.
برچسب گذاری زمانی: دوره تاریخی و مثلاً نام یک سلسله پادشاهی
می‌بینید که موضوع در انتخاب نوع برچسب تعیین کننده است و این دو ارتباطی مستقیم با هم دارند. در ضمن همانطوری که در ابتدا اشاره شد، برچسب از کلمات کلیدی محتوا است. این کلمات کلیدی لزوماً نباید در داخل خود محتوا به صورت صریح ذکر شده باشند، بلکه ضمنی بودن، پوشش و مرتبط بودن مهم است. اما این هم به این معنی نیست که از هر کلمه، عبارت و اصطلاح بی ربطی به عنوان برچسب استفاده کنید. برچسب باید مرتبط با موضوع باشد. در غیر این صورت از جنبه‌های مختلفی به کیفیت کار شما آسیب خواهد رساند. مثلاً باعث می‌شود که احساس بدی به خواننده مطلب شما دست دهد، چون مثلاً از طریق جستجوی گوگل به صفحه شما رسیده است، ولی هر چه سر تا پای صفحه فوق را نگاه می‌کند، می‌بیند که هیچ ربطی (حتی درصدی اندک) به موضوع ندارد. در نتیجه اگر شما اصرار به تکرار این کار اشتباه خود داشته باشید، به مرور زمان و با دستان خود کیفیت کار خود را کاهش داده‌اید و تعداد بازدیدکنندگان وبلاگ یا وب سایت کمتر و کمتر می‌شود.

در ادامه به بررسی چند سیستم و شبکه خاص می‌پردازم.

بلاگر (Blogger):

در حال حاضر سرویس دهنده وبلاگ بلاگر برچسب گذاری را به صورت امکان label و آن هم با تعداد محدود برای هر پیام در اختیار وبلاگ نویس قرار داده است. یعنی شما می‌توانید دو روش را در پیش بگیرید. یا از این امکان به صورت دسته بندی (category) استفاده کنید و یا از همان مدل برچسب مرتبط با پیام و نوشته استفاده کنید. اگر می‌خواهید از روش دسته بندی استفاده ‌کنید، بهتر است تعداد مشخص و محدودی موضوع انتخاب کنید که همه نوشته‌های شما را پوشش دهند. مثلاً سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، هنری، تاریخ، ادبی، ورزشی، سرگرمی و ... همچنین در این روش بهتر است که موضوعات به صورت ستونی در سمت راست یا چپ وبلاگ قرار بگیرند که کار خواننده آسان شود. یعنی به صورت لیست:
اجتماعی
فرهنگی
تاریخی
ورزشی
و ...
روش دوم هم همان برچسب گذاری معمولی است که باید سعی شود حداکثر تعداد برچسب مرتبط و مفید به کار برده شود. البته منظور این نیست که زیاد برچسب به کار ببرید. بلکه بهتر است تعدادی برچسب انتخاب کنید که پیام شما را به خوبی پوشش دهند. اگر می‌خواهید از این روش استفاده کنید، بهتر است از روش نمایش ابری (cloud) استفاده کنید.
در هر دو روش امکاناتی چون نمایش تعداد پیام و یا مرتب سازی بر حسب حروف الفبا و یا تعداد/فراوانی وجود دارد.

وردپرس (WordPress):

سرویس دهنده وبلاگ فوق و نرم افزار آن، امکان استفاده همزمان از هر دو روش دسته بندی (category) و برچسب (tag) را فراهم آورده است که همین مزیت و نوعی برتری بر بلاگر است و وبلاگ نویس برای مدیریت محتوای خود خیلی راحت است.

بالاترین و دنباله (Balatarin and Donbaleh):

این دو وب سایت اشتراک گذاری لینک و محتوا هم قابلیت برچسب گذاری را برای لینک‌های ارسالی در اختیار گذاشته‌اند. در حال حاضر در بالاترین تعداد برچسب‌ها به گونه‌ای است که نیاز شما را کاملاً پوشش داده و به راحتی می‌توانید از این امکان استفاده کنید. البته نکته مهم این است که تعداد برچسب‌های خود را مناسب و کافی انتخاب کنید و مثلاً هر چیزی را به عنوان برچسب استفاده نکنید. دنباله تعداد برچسب کمتری برای هر لینک پشتیبانی می‌کند. در نتیجه باید برچسب‌هایی به کار ببرید که اهمیت و اولویت بیشتری برای معرفی و دسته بندی لینک دارند.
یک نکته مهم این است که لطفاً در این دو وب سایت از تیتر لینک به عنوان برچسب استفاده نکنید. بلکه از کلمات شاخص و کلیدی تیتر و متن همزمان استفاده کنید. چون برچسب اصلاً نباید جمله باشد. برچسب یک کلمه، دو کلمه، سه کلمه و کلمات ترکیبی و مرکب است. همچنین لطفاً علامت جدا ساز برچسب‌ها یعنی + هم فراموش نشود!

سایر سیستم‌ها:

می‌توانید از روش‌های فوق استفاده کرده و یا در صورتی که امکان برچسب گذاری اصلاً وجود نداشته باشد، خودتان در انتهای هر نوشته و محتوایی که در اختیار دارید، به صورت متن ساده (text) برچسب گذاری کنید و از علامت‌هایی چون ویرگول و یا سایر نشانه‌هایی که برای جدا کردن کلمات مناسب هستند، استفاده کنید. شاید این روش خیلی ساده و ابتدایی به نظر برسد، اما در عمل واقعاً موثر و مفید است. روش دیگر هم استفاده از روش‌هایی با کمک HTML و موتورهای جستجوی قدرتمندی چون گوگل است. مثلاً به عنوان نمونه می‌توانید از تکنیک ارسال برچسب به موتور جستجوی گوگل و جستجوی داخلی در وبلاگ یا وب سایت خود استفاده کنید در قالب یک لینک و یا مواردی از این دست که با استفاده از دانش طراحی صفحات وب و برنامه نویسی امکان پذیر است و می‌توانید از افرادی که در این زمینه دانش، آگاهی و اطلاعات دارند، راهنمایی بخواهید.

مادر

وقتی به جهل جوانی بانگ بر مادر زدم. دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی گفت: مگر خردی فراموش کردی که درشتی می‌کنی؟

چه خوش گفت زالی به فرزند خویش *** چو دیدش پلنگ افکن و پیلتن
گر از عهد خردیت یاد آمدی *** که بیچاره بودی در آغوش من
نکردی در این روز بر من جفا *** که تو شیرمردی و من پیرزن

منبع:
گلستان سعدی